سلام
امروز میخوام از واقعیاتی که به ذهن مریض من خطور کرده صحبت کنم
واقعیت این جهان هستی
بسم اللٌه الرحمن الرحیم
خدایی که هست و میبیند و دیده نمیشود، خدایی که جسم ندارد ولی وجود دارد
قدیما خدا رو تکه سنگی میدیدن و عبادتش میکردن و فکر میکردن اون کمکشون میکنه، بعد ها بزرگش میکردن و فکر میکردن این بزرگتره واقعیت داره و زورش بیشتره و بهتره... بعدا گاو پرستی و هزار فرقه ی دیگه رو شروع کردن...
آدما عقل دارند و مدام در حال پیشرفتن، البته اگه بخوان، بعدا گفتن که خداوند این سنگ و گاو و بت نیست و او بزرگتر از آن است که در تکه سنگی جای گیرد، گفتند خداوند جسم ندارد، چون اگر داشته باشد قطعا شبیه آن هم هست و او نمیتواند بزرگترین باشد، به قول معروف دست بالای دست بسیار است
بعدها فقط تصوری از خدا در ذهن ها ماند که بی همتاست و ما نمیتوانیم او را ببینیم، ولی هست و ما را میبیند، هر کس او را به شکلی که دوست داشت یافت و ساخت، یکی مهربانیش را بیشتر دوست داشت و یکی سختگیریش را، یکی نظمش را و یکی منطقش را...
گذشت و گذشت و گذشت تا پیامبر عظیم الشان اسلام ظهور کردن و با علم کامل از جهان هستی و آگاهی از دنیای بعد از مرگ خواست هدایت کند مردمان جاهل عرب زبان را، اما چه بگوید؟؟
مگر میشود به جنین در حال رشد بگویی که بعد از مرگت بند ناف نخواهی داشت و دست و پا در می آوری و میدوی و میخوری و میبینی و هزاران نعمت دیگه؟؟
قطعا جنین سقط میشود و میمیرد
به همین دلیل پیامبر به زبان خودشان سخن کرد، به زبان حوری و نهر آب، همان چیزهایی که اعراب کم داشتن، نهر عسل و هزاران نعمت بهشتی
حوری نشان خوشی و آرامش است و نهر عسل نماد همان دست و پا و خوردن و آشامیدن برای جنین، ولی به صورت بسیار گواراتر، بسان خوردن نهر عسل در این دنیا...
آیا در آن دنیا جهنم و بهشتی وجود دارد؟؟
