16 یادداشت
سلام
به نظرت میشه تو این دنیا با قدرت بدنی کارا رو جلو برد؟؟ مثلا چون بدن قوی ای داری همه ازت حساب ببرن؟؟ یا صرفا چون قوی هستی همه بهت افتخار کنند؟؟
قطعا این چنین نیست، از روز ازل دنیا مدام در حال تغییر بوده، مثلا در دوران هابیل و قابیل شاید قدرت بدنی موجب افتخار بوده، یا شاید بعد ها هم تا چند صد سال هم همین گونه بوده اما بعدا پول وارد زندگی ها شده، و پول قدرت آفریده، بعدها سیاست وارد کار شد
اما در تمام این دوران آدمهایی بودند که همیشه قابل احترام در زمان خودشون بودند، آدمهایی که همیشه به داشتن شرافت معروف بودند، این آدمها کسانی بودند که به جای جسم به روحشون بها دادند...
آدمهایی که روح بزرگی دارند همیشه قابل اعتماد و احترام هستند، و اما اینکه چگونه روح بزرگی داشته باشیم جای سوال است، در تمام طول تاریخ صفات خوب و پسندیده همیشه خوب و پسندیده بودند، مثل صبوری، تحمل، کنترل هواهای نفسانی، چشم پاکی، صداقت، ادب و خیلی موارد از این قبیل
بسیاری وقت ها موارد کوچکی از اخلاق و ادب پیش میاد که خیلی پسندیده هستند، مثلا سکوت در برابر ناخوشیهای زندگی، یا حتی موارد خیلی کوچک از قبیل غر نزدن و دم نزدن موقعی که غذایی باب دل نیست، یا احترام به افرادی که باب دل ما نیستند، یا خنده برای کسانی که واقعا دوسشون نداریم، این موارد همیشه به آدما کمک میکنه که بتونند آدمهای بزرگ روحی باشند، آدمهایی که آرامش و متانت از ظاهرشون هم میباره
روح های بزرگ همیشه به بهترین ها خواهند رسید، مگه میشه آدم خوب باشه و خوبی کنه و آرامش ببخشه ولی به نتیجه ی خوبی کردناش نرسه؟؟ پس عدالت کجاست؟؟
عدالت در این دنیا شاید نباشد، اما قطعا در جای دیگه ای به تمام این خوبی ها پاسخ داده میشه، هر چند که من معتقدم آدم تو همین دنیا جواب خوبیاشو میگیره
یکی از مواردی که خیلی آدمو بلند میکنه و بزرگ میکنه اینه که در اوح انتظار و در اوج وابستگی بتونی یهو همه چی رو بهم بزنی و نه منتظر باشی و نه وابسته... این یعنی اوج قدرت روح...
خدایا به من توفیق بزرگی و صبر بزرگ بده، خدایا منو کمک کن تا آدم خوبی باشم
خدایا شکرت...
- ۰۳/۱۲/۰۷
- تعداد عزیزانی که این مطلبو دیدن: ۱۶
و منی که هرگز از دلبستگیهام نگذشتم
تاجایی که به این فلسفه رسیدم که دل وقتی بسته شد کارش تمامه